Vrijdag 26 maart jl. overleed Hanneke Willemse. Ze was sinds 1996 bestuurslid van het Ferdinand Domela Nieuwenhuis-Fonds en maakte vanaf 1998 tot enkele jaren geleden deel uit van de kascontrolecommissie. Twee jaar geleden kwam ze afscheid nemen tijdens een bestuursvergadering omdat ze ernstig ziek was en van behandeling geen effect meer verwacht kon worden.
Hanneke was een bijzonder en direct mens. Bij haar binnenkomst op de fondsvergaderingen bracht ze altijd een hartelijke en open sfeer mee. Bij het overleg kon ze vaak met een opmerking komen die een nieuwe en zinnige invalshoek bood en waar je dan even bij moest nadenken: “Ja, zo kan het ook.”
Ze had haar sporen verdiend in de Amsterdamse kraakbeweging, geschiedenis gestudeerd en was filmmaakster geworden. Daarna was ze onderzoek gaan doen naar de geschiedenis van het Spaanse anarchisme, met name naar de Spaanse burgeroorlog. Als je haar kende kon je je goed voorstellen dat ze er met haar hartelijke, innemende manier van doen in slaagde haar oral history-project over het anarchisme in een Spaans dorp tijdens de burgeroorlog tot een succes te maken. De meestal terughoudende en voorzichtige dorpsbewoners kreeg ze aan de praat. In 1996 promoveerde ze op dit onderzoek, dat ook in het Spaans werd vertaald.
We verliezen in Hanneke een strijdbaar bestuurslid dat altijd een geheel eigen inbreng heeft gehad.
Op libertaire orde staat een uitgebreid in memoriam: https://libertaireorde.wordpress.com/2021/04/04/hanneke-willemse-1949-2021-in-memoriam/
Daar kun je ook de link vinden naar het interview dat filmmaker Kees Wouters met haar maakte: https://keeswouters.wordpress.com/oral-history-project-amsterdam/dr-hanneke-willemse-1949/
Kees Wouters schreef in treffende woorden over Hanneke: “Hanneke Willemse was haar leven lang actief op zoek naar een betere wereld. Sociaal, antikapitalistisch. Ze heeft haar studenten Spaans geleerd, overtuigde hen van het belang van oral history. Ze hielp illegalen en verdrukten. Ze was een anarchist, een autonoom denker en hield nooit op met lezen en studeren. Als historicus wilde ze weten ‘hoe het werkelijk geweest was’, als actievoerder vooral ‘hoe het uiteindelijk moest worden’.”